MODA POR FERNANDO FRANJO

«Só as mans crean cousas únicas. Gústanme as pedras de formas caprichosas que me permiten crear pezas exclusivas». Desde o seu pequeno obradoiro de México D.F, a deseñadora Olga Prieto fala das súas creacións en xoiaría como dunha mestura de deseño e traballo artesán. Na súa propia definición Prieto fai seu o término grego Meraki, a unión de alma, creatividade e paixón. Coruñesa de nacemento, fixo a súa carreira de Farmacia na Universidade de Santiago, pero, en 2003, unha historia de amor levouna á capital azteca e foi alí onde trocou definitivamente a súa vida cando, no pequeno mercado de San Angel, se deixou seducir polo traballo dos artesáns, a golpe de martelo. Sen moldes.

Olga pertence a esa xeración de creadores galegos que asentaron a súa vida, as súas inquedanzas fora do noso país seguindo o fío do destino. Tras rematar a súa carreira universitaria en Compostela e con só 25 anos de idade, deu o salto a Caracas e despois a México, onde, ao tempo que facía un diplomado universitario e impartía clases de Física nunha escola empezou a facer as súas primeiras pezas mentres formaba a súa familia persoal e profesional o que a levou a deixar de lado a ciencia e optar pola súa verdadeira paixón: a xoiaría.

A tintura amarela do latón, as pedras preciosas seleccionadas e o traballo manual son as tres claves desde as súas primeiras obras. Cando na súa xuventude Olga percorría as rúas de pedra de Compostela e cruzaba as escaleiras de Praterías ou da Quintana, nin se imaxinaría a bo seguro que un día as súas pezas feitas a man partirían do seu pequeno obradoiro mexicano e viaxarían por Europa, América ou Asia ou que lle darían cor, entre outras moitas, ás portadas de Vogue, Elle, Harper´s Bazaar ou Glamour.

As súas xoias visten o que outras non poden vestir, danlle cor á pel e engúrranse nos tecidos de modelos xa habituais das súas coleccións como Nati Abascal, Eugenia Silva, Elsa Pataky ou Julieta Venegas. Reflicten o que que só o autor pode crear.

O seu obxectivo é a elegancia allea ás modas e as tendencias das pedras e metais do universo máis cool. Os seus deseños en pendentes, colares, pulseiras, brazaletes e aros do seu look book escorregan con elegancia sobre as delicadas meixelas de distintas cores nas xanelas da Casa do Cabido, que se deita desde hai case trescentos anos sobre as Praterías.

Aquel pano pétreo, o mesmo no que locen agora as pezas de Olga Prieto, nace no gran Barroco compostelán da man do arquitecto Fernández Sarela para disfrazar e dar feitizo a unhas vivendas que se asomaban á escena románica que aínda perdura no corazón da cidade. A que foi, e aínda é hoxe, unha das máis recoñecidas testemuñas urbanas da cidade convértese agora nun privilexiado escenario de arte que captou os reflexos da creadora galega que repousan xunto aos vidros e respiran a súa inquedanza por mostrar en cada peza a pegada do artesán. Do mesmo artesán que cicela, martela ou queima os metais para dar a forma ás súas xoias.

A tradición da ourivaría de Compostela levou a que prateiros e acibecheiros teñan derramada unha praza na contorna da Catedral. Precisamente aquí onde no noso tempo a prata e o acibeche como símbolo do Camiño de Santiago asoman ás rúas como o fixeran os torques desde os altos castrexos.

A través dunha visión europea, Olga Prieto elixiu hai xa case quince anos como principal sinal de identidade o uso do color metálico que se traballa en México, terceiro produtor de prata no mundo e un dos principais en ouro, ópalo, ámbar ou cuarzo. Desde o seu obradoiro a poucos metros da casa museo de Frida Kahlo e Diego Rivera, Olga Prieto busca e consegue o protagonismo desa artesanía en latón (www.olgaprieto.es) que aos seus ollos converte esta forma de traballo manual nun reto diario que busca a fermosura imperfecta, a verdadeira riqueza dese outro México natural da tradición e da imaxinación.

A marca Prieto atopa os materiais e o sistema de elaboración que non prexudique ao usuario e a súa contorna. As súas son pezas sobrias, intemporais, sen dono nen idades. Teñen un carácter propio, que se adapta ás feituras femininas e que adoitan a súa personalidade ao ritmo da fundición. Cada unha das súas pedras, que van desde zafiros, augamariñas, labradoritas ou cuarzos é coidadosamente seleccionada por una creadora que non cre na xoiaría vangardista e está afeita as técnicas ancestrais dominadas ao longo de xeracións de artesáns da cultura indíxena.

A xoiaría mexicana é moi valorada e un dos principais consumidores de metais preciosos do mundo. Desde tempos anteriores á conquista, a prata foi un dos materiais máis apreciados polos ourives mesoamericanos, que asociaban o metal coa noite, coa lúa. Neste século, Olga Prieto ven demostrar que a moda e moito máis que un look de tempada; é unha raíz, unha peza que non ten custe, senón valor e, precisamente, é a man do artista a que lle da esa identidade engadida. Alquimia e maxia.